PSV de Tjongerruiters is een vereniging met twee afdelingen, te weten een ponyclub en een rijvereniging. Vroeger waren dit twee zelfstandige clubs, de pony’s heetten toen de Tjongo’s en de paarden hebben altijd al de naam de Tjongerruiters gehad. Jaren geleden hebben beide verenigingen “de koppen” bij elkaar gestoken en is men gefuseerd tot één vereniging, te weten de Tjongerruiters.

De Tjongerruiters hadden vroeger een grote naamsbekendheid in het hele land en zelfs daarbuiten. Deze bekendheid dankten we grotendeels een onze drie ereleden, te weten: Lammert Brouwer (postuum), Lammert Haanstra en Franke Sloothaak.

Lammert Haanstra

Veertig jaar geleden kwam Lammert voor het eerst in aanraking met paarden. Zijn oudste zus had een blauwe maandag verkering met Peter Rinkes, een echte paardenman. Voor Lammert was het een uitgelezen mogelijkheid om eens paard te kunnen rijden.

Lammert: “Eén keer eerder had ik de kans om te kunnen paardrijden aan mijn neus voorbij laten gaan. Bij de plaatselijke buurtsuper kon je bonnetjes sparen. Met een volle kaart mocht je je kind gratis een rondje laten paardrijden. Mijn moeder kende natuurlijk mijn verlangen om eens op een paard te zitten en gaf de volle kaart aan mij. De koning te rijk ging ik op de bewuste dag naar de winkel waar het feest zou gaan plaatsvinden. Al heel snel spatte mijn droom uitéén: het waren pony’s. Alleen kleine kinderen mochten daar een rondje rijden. Daar kon ik met mijn 15 jaren toch niet bij gaan staan? Het was een kleine tragedie, maar ik heb mijn volle kaart aan een klein jongetje gegeven, die even later stralend op een pony rondreed. Toen mijn moeder vroeg of het leuk was heb ik ‘ja’ gezegd. Wat er in werkelijkheid gebeurd was heb ik haar pas veel later verteld…”.

Via Peter Rinkes kreeg Lammert steeds meer contacten in de paardenwereld. Hij nam les en ontmoette David Buurma, die tegen de bossen van Oranjewoud aan woonde en voor zijn kinderen en zijn vrouw wat paarden gekocht had. David had hulp nodig: iemand die zijn vrouw en kinderen kon begeleiden, met ze naar de wedstrijden kon gaan en voor de paarden kon zorgen. Een buitenkansje voor Lammert. Voor het eerst kon hij zelf aan wedstrijden meedoen. Onbekommerd, zoals iedere jongen van rond de twintig, leerde hij snel.

Lammert ging in die tijd de instructeurscursus volgen bij de Federatie en werd instructeur van de Tjongerruiters, de IVO-ruiters en de Waterpoorters. Onder Lammert deden de Tjongerruiters voor de eerste keer mee met een achttal op de Friese kampioenschappen. Ze werden meteen Fries kampioen; De Waterpoorters werden tweede en IVO ruiters derde. De Levade volgde. Vooral door het enthousiasme en de inzet van iedereen werd met glans het verenigingskampioenschap gewonnen. In diezelfde tijd vroeg Tinus Ruiterkamp Lammert om te solliciteren naar de functie van Federatie-instructeur. Bedenktijd was niet nodig. Dit was een geweldige kans om een gedegen baan te krijgen in de paardensport. Lammert werd aangenomen.
Het lesgeven beviel Lammert en het ging hem goed af. Maar na 18 jaar trouwe dienst bij De Federatie werd hij gepolst voor de functie van bedrijfsleider bij het nieuwe Fries Paarden Centrum (FPC) in Drachten. Lammert verhuisde met zijn gezin naar Friesland. Hoewel in Drachten vele successen werden behaald, bleven randzaken de rust verstoren. Hierdoor ontbrak het klimaat dat nodig is om optimaal te kunnen werken. Na acht jaar besloten Lammert en het FPC uit elkaar te gaan. In 1999 begon Lammert daarom samen met zijn vrouw Jet aan een nieuwe fase: een eigen bedrijf. Lammert zou lessen, cursussen en clinics gaan verzorgen in het hele land en Jet zou alle organisatorische en administratieve zaken op zich nemen. Het schrijven van zijn eerste boek “Longeren met Lammert Haanstra”, toen nog een paperback, was de eerste aanzet tot een succesvolle tijd. Maar het zijn niet alleen longeerlessen die Lammert geeft; ook geeft hij dressuurlessen op alle niveaus en de kadercursussen mennen van de KNHS worden nog steeds door hem verzorgd. Nu, een aantal jaren later, is Lammert actiever dan ooit. Overal in binnen- en buitenland geeft hij lessen, cursussen en clinics met als onderwerpen:

– Rijden
– Longeren
– Zitlessen
– Ruiterfitheid

Ook de educatieve DVD’s blijken een groot succes, de boeken (‘Longeren met Lammert Haanstra’, ‘Trainen tot een goed gaand paard’ en ‘Training Ruiter en Paard’) zijn regelrechte bestsellers onder de paardenboeken. De ‘LH’ longeerartikelen uit de eigen ‘Lammert Haanstra-lijn’ vinden gretig aftrek en over de hele wereld ( België, Canada, Zuid Afrika) hebben mensen profijt van de leerstof.

In december 2011 legden Lammert en Jet de laatste hand aan hun in eigen beheer    uitgebrachte nieuwe longeerboek: ‘Trainen tot een goed gaand paard’: Hierin wordt de link gelegd tussen het longeren het het rijden. Ook worden de misstanden in de ruitersport aan de kaak gesteld.

Franke Sloothaak

Franke Sloothaak (geboren te Heerenveen op 2 februari 1958) is een Duits-Nederlands springruiter.
Sloothaak begon als 10-jarige jongen op pony’s bij de Tjongo’s en behaalde al snel zijn eerste successen. Op 14-jarige leeftijd behoorde hij bij de Nederlandse equipe die op de Europese kampioenschappen voor junioren de zilveren medaille veroverde. Toen hij 18 was ging hij bij de Duitse Olympisch kampioen van 1976, Alwin Schockemöhle in de leer. In 1979 werd hij Duits staatsburger en twee jaar later behaalde hij op Argonaut voor de eerste keer de Duitse kampioenstitel.

Van 1996 tot 2011 had hij zijn eigen stal in Borgholzhausen. Hij is vader van twee kinderen.